Palata Rosija, današnji hotel Moskva je zgrada u Beogradu koju je projektovao arhitekta Jovan Ilkić. Palata Rosija
je bila zgrada osiguravajućeg društva Rosija u Beogradu. Palata se
nalazi na uglu Kralja Milana i Balkanske ulice. Gradnja palate je
otpočela u proleće 1905. godine, a svečano je otvorena 14. januara 1908.
godine. Bila je najveća privatna zgrada u Kraljevini Srbiji i nalazila
se na stotinak metara od kraljevskog dvora, na Terazijama. Palata je na
svojim zidovima imala natpis: Palata Rosija.
U objektu je bio smešten hotel, kafana, restoran, stanovi za rentu i kancelarije beogradske filijale osiguravajućeg društva Rosija, za čijeg je direktora postavljen Svetozar Vukadinović.
Zgrada Doma Narodne skupštine Republike Srbije je objekat na početku Bulevara kralja Aleksandra u Beogradu. Naziv Savezna skupština, dobila je u za vreme SFRJ. Prvi projekat za Dom narodnog predstavništva Kraljevine Srbije sačinio je 1891. godine Konstantin A. Jovanović. Predviđeno je mesto gde je 30. novembra 1830. godine održana Velika narodna skupština Srbije na kojoj je pročitan hatišerif turskog sultana o pravima Srba i knjazu Milošu Obrenoviću potvrđeno pravo naslednog kneza. Na konkursu za zgradu, prema izmenjenom programu, na prostoru blizu nekadašnje Batal-džamije, održanom 1901. godine, nagrađen je rad Jovana Ilkića, koji u suštini predstavlja varijantu Jovanovićevog rešenja. Gradnja palate započeta je 1907. godine, a kamen-temeljac položio je Kralj Petar I. Tokom Prvog svetskog rata Ilkić je umro u logoru, u Nežideru, a planovi su izgubljeni. Nove planove, prema izgrađenom stanju, napravio je Ilkićev sin Pavle, a u dovršavanju objekta, posebno enterijera, pomogao je arhitekt Nikolaj Krasnov. Građevina je dovršena tek 1936. godine, a prva sednica je održana 20. oktobra iste godine. Narodni poslanici su u njoj zasedali od 1936. do 1939. godine, dok parlament nije raspušten.
Ispred glavnog ulaza postavljena je, 1939. godine, monumentalna skulptorska grupa "Igrali se konji vrani", delo vajara Tome Rosandića.
Stari dvor, palata srpske dinastije Obrenović, u kojoj je danas Skupština grada Beograda, nalazi se na uglu ulica Kralja Milana i Dragoslava Jovanovića. Sagrađen je između 1882. i 1884. po projektu Aleksandra Bugarskog u maniru arhitekture akademizma XIX veka, s namerom da prevaziđe sve dotadašnje rezidencije srpskih vladara.
Za Stari dvor vezani su važni događaji iz vremena političke moći dinastije Obrenović: zgrada je podignuta kada je Srbija proglašena za kraljevinu, a u njoj je kralj Milan 22. februara 1889. abdicirao u korist sina Aleksandra. Od 1903. do 1914. Stari dvor je rezidencija dinastije Karađorđević. Od 1919. do 1920. u njemu su se održavale sednice privremene Narodne skupštine, a sve vreme do 1941. dvorske zabave i prijemi visokih stranih gostiju.
Zgrada NARODNOG MUZEJA sagrađena je 1903.godine na severnozapadnoj strani Trga Republike, a ograničena ulicama Vasinom, Čika LJubinom i ulicom Laze Pačua. Ispred glavnog, službenog ulaza u zgradu, još 1882 godine podignut je spomenik Knezu Mihailu.
Projektanti objekta, koji su dobili prvu nagradu na Konkursu 1901 godine, profesor arhitekta Andra Stevanović i arhitekta Nikola Nestorović, imajući u vidu značaj ustanove kakva je Uprava fondova, projektovali su palatu u maniru neorenesanse sa izvanrednom fasadnom plastikom i unutrašnjom dekoracijom. Na gradnji objekta učestvovali su tada najbolji izvođači građevinskih objekata i zanatlije i umetnici, poznati po kvalitetu izvođenja enterijerskih radova, uz obilno korišćenje tada najkvalitetnijih i plemenitih građevinskih materijala.
Na samom početku Uzun Mirkove ulice 1838 godine podignuta je po projektu Franka Jankea, a za ondašnjeg gradonačelnika Cvetka Rajovića, prizemna porodična kuća u čisto klasicističkom stilu sa dorskim polustubovima na fasadama. U ovoj kući jedno vreme je bio smešten engleski konzulat, a od 1862 srpska žandarmerija i od 1867 Beogradska realka. Danas se u ovoj zgradi nalazi pedagoški muzej Srbije.
Na kući se vidi uticaj klasične helenističke arhitekture antičkog hrama. Na pročelju je kolonada stubova, naglašena je podela na postament, kolonadu stuboava i arhitrav i krovni venac.
U objektu je bio smešten hotel, kafana, restoran, stanovi za rentu i kancelarije beogradske filijale osiguravajućeg društva Rosija, za čijeg je direktora postavljen Svetozar Vukadinović.
Zgrada Doma Narodne skupštine Republike Srbije je objekat na početku Bulevara kralja Aleksandra u Beogradu. Naziv Savezna skupština, dobila je u za vreme SFRJ. Prvi projekat za Dom narodnog predstavništva Kraljevine Srbije sačinio je 1891. godine Konstantin A. Jovanović. Predviđeno je mesto gde je 30. novembra 1830. godine održana Velika narodna skupština Srbije na kojoj je pročitan hatišerif turskog sultana o pravima Srba i knjazu Milošu Obrenoviću potvrđeno pravo naslednog kneza. Na konkursu za zgradu, prema izmenjenom programu, na prostoru blizu nekadašnje Batal-džamije, održanom 1901. godine, nagrađen je rad Jovana Ilkića, koji u suštini predstavlja varijantu Jovanovićevog rešenja. Gradnja palate započeta je 1907. godine, a kamen-temeljac položio je Kralj Petar I. Tokom Prvog svetskog rata Ilkić je umro u logoru, u Nežideru, a planovi su izgubljeni. Nove planove, prema izgrađenom stanju, napravio je Ilkićev sin Pavle, a u dovršavanju objekta, posebno enterijera, pomogao je arhitekt Nikolaj Krasnov. Građevina je dovršena tek 1936. godine, a prva sednica je održana 20. oktobra iste godine. Narodni poslanici su u njoj zasedali od 1936. do 1939. godine, dok parlament nije raspušten.
Ispred glavnog ulaza postavljena je, 1939. godine, monumentalna skulptorska grupa "Igrali se konji vrani", delo vajara Tome Rosandića.
Stari dvor, palata srpske dinastije Obrenović, u kojoj je danas Skupština grada Beograda, nalazi se na uglu ulica Kralja Milana i Dragoslava Jovanovića. Sagrađen je između 1882. i 1884. po projektu Aleksandra Bugarskog u maniru arhitekture akademizma XIX veka, s namerom da prevaziđe sve dotadašnje rezidencije srpskih vladara.
Za Stari dvor vezani su važni događaji iz vremena političke moći dinastije Obrenović: zgrada je podignuta kada je Srbija proglašena za kraljevinu, a u njoj je kralj Milan 22. februara 1889. abdicirao u korist sina Aleksandra. Od 1903. do 1914. Stari dvor je rezidencija dinastije Karađorđević. Od 1919. do 1920. u njemu su se održavale sednice privremene Narodne skupštine, a sve vreme do 1941. dvorske zabave i prijemi visokih stranih gostiju.
Zgrada NARODNOG MUZEJA sagrađena je 1903.godine na severnozapadnoj strani Trga Republike, a ograničena ulicama Vasinom, Čika LJubinom i ulicom Laze Pačua. Ispred glavnog, službenog ulaza u zgradu, još 1882 godine podignut je spomenik Knezu Mihailu.
Projektanti objekta, koji su dobili prvu nagradu na Konkursu 1901 godine, profesor arhitekta Andra Stevanović i arhitekta Nikola Nestorović, imajući u vidu značaj ustanove kakva je Uprava fondova, projektovali su palatu u maniru neorenesanse sa izvanrednom fasadnom plastikom i unutrašnjom dekoracijom. Na gradnji objekta učestvovali su tada najbolji izvođači građevinskih objekata i zanatlije i umetnici, poznati po kvalitetu izvođenja enterijerskih radova, uz obilno korišćenje tada najkvalitetnijih i plemenitih građevinskih materijala.
Na samom početku Uzun Mirkove ulice 1838 godine podignuta je po projektu Franka Jankea, a za ondašnjeg gradonačelnika Cvetka Rajovića, prizemna porodična kuća u čisto klasicističkom stilu sa dorskim polustubovima na fasadama. U ovoj kući jedno vreme je bio smešten engleski konzulat, a od 1862 srpska žandarmerija i od 1867 Beogradska realka. Danas se u ovoj zgradi nalazi pedagoški muzej Srbije.
Na kući se vidi uticaj klasične helenističke arhitekture antičkog hrama. Na pročelju je kolonada stubova, naglašena je podela na postament, kolonadu stuboava i arhitrav i krovni venac.
Нема коментара:
Постави коментар