Čudo u Poskokovoj Dragi - 2012

Narodno pozorište Subotica

Ante Tomić

Čudo u poskokovoj Dragi

Režija:                                  Snežana Trišić

Adaptacija i dramatizacija:  Maja Pelević

Scenograf:                            Ljubica Milanović

Kostimograf:                        Mirna Ilić

Kompozitor:                         Irena Popović Dragović

Uloge:

Jozo Poskok:                         Jovan Ristovski

Krešimir Poskok:                  Milan Vejnović

Branimir Poskok:                  Srđan Sekulić

Zvonimir Poskok:                  Marko Makivić

Domagoj Poskok:                  Luka Mihovilović

Lovorka:                                Minja Peković

Goran Kapulica:                    Miloš Milić

Ratko / svi ostali muškarci:  Đorđe Marković

Teta Rosa:                             Vesna Kljajić Ristović

Teta Bosa:                             Kristina Jakovljević

Mirta:                                    Jelena Mihajlović

Mirna:                                   Sanja Moravčić

Don Stipan / Mile Skračić / 

Sutkinjin muž:                       Zoran Bučevac

Sutkinja / 

sve ostale žene:                   Suzana Vuković

Svi ostali muškarci:            Vladimir Grbić, Branko Lukač

Ante Tomić je hrvatski književnik i novinar, završio je studije filozofije i sociologije na Filozofskom fakultetu u Zadru. Kao pisac, prvi put objavljuje u časopisu "Torpedo", a 1997. godine izlazi mu prva zbirka priča "Zaboravio sam gde sam parkirao". Njegov prvi roman "Šta je muškarac bez brkova" postigao je veliki uspeh i do sada je imao sedam izdanja. Tomić je dobitnik nagrade hrvatskog novinarskog društva za reportažu i kolumnu, a njegova dela se igraju na scenama brojnih teatara i po njima su snimani filmovi.

„Čudo u Poskokovoj Dragi", novi je roman Ante Tomića koji osebujnim humorom i nevjerojatno vjerojatnom pričom o Jozi Poskoku i njegovoj četvorici sinova zarobljenih u prostoru Zagore, zaboravljenih u vremenu koje ih mimoilazi – sigurno pronalazi put do kazališnih dasaka. Ovo je „čudo“ intrigantno i drugim medijima umjetnosti, pa tako i pokušaju uprizorenja, ne samo zbog vještog pripovijedanja i živopisnih likova, već i zbog dramaturškog modusa ispreplitanja događaja i „saplitanja“ radnje dinamikom „vrele krvi“ koje rezultira iznenadnim obratima i neočekivanim, dramatičnim situacijama. A upravo taj namjerni i promišljeni kaos u kojem te situacije mijenjaju žanrove od vodvilja, komedije, preko trilera, romana ceste i ljubavne priče pa sve do čuda – osigurava s jedne strane preciznu sliku vremena, prostora i u njemu zatočenih ljudi, a s druge pak ostavlja mogućnost da se ista priča u tom drugom mediju interpretira na više načina inzistirajući ili podcrtavajući neke od segmenata za koje se zbog prirode promjene odlučuje.
Željka Udovičić

Jozo Poskok, udovac u mentalnoj izolaciji po njegovima nazvane drage u kojoj „zakon ne štiti“, uzgaja, na svoju sliku i priliku, sinove Krešimira, Branimira, Zvonimira i Domagoja, sve nazvane, prirodno, po hrvatskim knezovima i kraljevima, uvjeren da to i jest domet i esencija ove obitelji. Jede se pura na sto načina i sve što uz to slijedi. Tada najstarijemu, Krešimiru, pada na pamet strašna i nadasve suvremena ideja – pronaći ženu. I sjeti se tako svoje davne, ratne ljubavi. Tada počinju „problemi“. Željka Udovičić