Lazarev kanjon

Lazarev kanjon se nalazi u istočnoj Srbiji nedaleko od mesta Zlot. Lazarev kanjon je dobio ime po Lazarevoj pećini koja se nalazi na izlazu iz kanjona. Legenda kaže da su se posle Kosovskog boja, ostaci vojske, bežeći pred Turcima, sklonili su se u pećinu. Tu su živeli neko vreme, lovili po okolini i hranili se, o čemu svedoče kosti životinja, kojih ima svuda po pećini. Postoji i priča, da se pećina zove po nekom Lazaru, koji se u njoj krio od Tatara ili Turaka. U tursko vreme, pećina je bila zazidana da se ne bi mogli sklanjati hajduci i zbegovi.
Lazarev kanjon, deo istočnog Kučaja, usečen u krečnjačku Dubašničku površ, severno od Malinika. Nadovezuje se na pliće kanjone Mikuljske reke i na kanjon Demižlaka.

Lazarev kanjon je jedan od najneprohodnijih kanjona u Srbiji. Dugačak je 4,5 km, dubok 350 metara (prema Dubašničkoj površi), a 500 metara prema Makljeniku i najmanje širine 4 metra.
Lazarev kanjon je jedno od retkih staništa krimskog bora i u njemu živi divokoza i mnoge druge autohtone vrste životinja. Područje je pod imenom "Zlotska klisura" uvršteno u Listu značajnih ornitoloških područja Evrope. Floru Lazarevog kanjona odlikuje izuzetno bogatstvo i raznovrsnost, kao i endemičnost i subendemičnost. Na ovom području raste preko 80 drvenastih vrsta i oko 20% flore Srbije.

Zlotska klisura, zаštićeno prirodno dobro prve kаtegorije - jedаn od nаjimpresivnijih elemenаtа reljefа Kučаjа i jedаn od nаjznаčаjnijih centаrа biodiverzitetа nа Bаlkаnu, udaljeno je od Beograda 230 km, a od Bora 21 km. Nadmorska visina je 275-1158 metara.
Od ukupe površine spomenika prirode „Lazarev kanjon“, koja iznosi 1755,50 ha, pod šumama je 1018,50 ha. Ostale površine su goleti, kamenjari, livade i pašnjaci. Državnim šumama gazduje J.P. „Srbijašume“, Šumsko gazdinstvo „Timočke šume“ Boljevac, Šumska uprava Bor.

 Po lepoti i prirodnim retkostimа još je impresivniji kаnjon Mikuljske reke iаko nešto plići od Lаzаrevog kаnjonа. Jednа od mnoštva prirodnа аtrаkcijа ovih predelа zаustаvljа dаh: izolovаnа stenа u Mikuljskom kаnjonu „Kulа“, visokа 150 m.

Kula se nalazi na mestu gde se spajaju kanjon Mikuljske reke i kanjon Demižloka, na koje se nastavlja kanjon Lazareve ili Zlotske reke.

Kanjon Mikuljske reke

Područje obuhvaćeno spomenikom prirode „Lazarev kanjon“ odlikuje se pogatstvom izuzetnih prirodnih vrednosti:

- spletom krečnjačkih kanjonskih dolina impozantnih dimenzija i izrazitih morfoloških oblika.

- Brojnim i značajnim speleološkim objektima (više od 70 pećina i jama) u kanjonu Demižloka (24), Vejske reke (19) i Lazareve reke (19).

Po svim obeležjima najznačajnije su Lazareva pećina i Vernjikica.

 

Seoske crkve u istočnoj Srbiji

Seoske crkve u istočnoj Srbiji

Trška crkva se nalazi u nekadašnjem selu Trgu,4.5 kilometra severozapadno od Žagubice i posvećena je Rođenju Presvete Bogorodice (ranije svetom Nikoli), a danas je središte istoimenog ženskog manastira eparhije Braničevske Srpske pravoslavne crkve. Ne zna se ko joj je ktitor, niti kada je podignuta, pošto prvi pisani podatak potiče iz 1734. godine, kada je zabeleženo da je podignuta 460 godina ranije tj. 1274. godine Stilska analiza same crkve svedoči da potiče sa kraja XIII veka i da pripada Raškom stilu. Prema natpisu sa jedne kamene ploče, crkva je obnavljana 1430. godine, tokom otomanskog perioda se na defteru iz 1572. godine se pominje kao aktivan manastir, nakon čega porušena, da bi krajem XVIII veka, bila ponovo obnovljena. Poslednje prepravke i dogradnje, crkva je doživela 1860. godine, kada je radove finansirao trgovac iz Žagubice Lambra Đorđević, a tokom '80 godina XX veka su na njoj obavljeni konzervatorsko-restauratorski radovi, kojima je crkva poprimila svoj verovatan prvobitan izgled.

Trška crkva

Trška crkva je spomenik kulture od velikog značaja.

Crkva u Lučici

Crkva u Aleksandrovcu

Stara oreovička crkva posvećena je Uspenju Bogorodice i ubraja se u objekte narodnog graditeljstva. Izdužene je jednobrodne osnove, sa prostranom poligonalnom oltarskom apsidom na istočnoj strani i tremom na zapadnoj. Građena je kao čatmara, bez temelja, sa drvenom hrastovom gredom položenom direktno na zemlju. Unutrašnji prostor podeljen je na oltar, naos i pripratu. Zidovi su sa spoljašnje i unutrašnje strane omalterisani blatnim malterom i krečeni u belo.

Prema opisu iz 1860. godine crkva je bila pokrivena ćeramidom i imala je pod od tanke opeke. Danas je krovni pokrivač biber crep, dok je pod u oltaru od stare opeke, a u naosu i priprati od dasaka. Drvena pregrada koja je razdvajala pripratu od naosa nedavno je uklonjena, tako da je ovaj prostor postao jedinstven, ali sa vidljivim drvenim, konstruktivnim stubovima. Oltar i naos zasvedeni su koritastim svodom od profilisanog šašovca, dok je nad pripratom spuštena ravna tavanica. Na tremu se u središtu tavanice nalazi dekorativna rozeta.

Crkva u selu Oreovica je spomenik kulture.

Stara crkva brvnara u selu Četereže podignuta je 1805. godine i ubraja se u najstarije hramove ovog tipa. Nalazi se izvan naselja, pored puta Žabari – Petrovac na Mlavi. U prostranoj porti je 1854. godine sagrađena nova crkva i obe su posvećene Rođenju presvete Bogorodice.
 Crkva brvnara je 2000. godine porušena i na njenom mestu je napravljena nova sa armirano-betonskom skeletnom konstrukcijom i oblogom od drveta. Dimenzije ove crkve u osnovi su skoro iste kao i stare, ali je oblik potpuno promenjen. Nova crkva ima polukružnu apsidu i polukružni trem, veoma masivan, visok i strm krov, sa ublaženim nagibom široke strehe, zaobljen u delu oltara i trema i pokriven šindrom. Današnja crkva brvnara u Četerežu predstavlja umanjenu kopiju manastira Pokajnica i sa starom crkvom je vezuje samo mesto.

Crkva sv. Trojice - Četereže

Crkva sv. Trojice - Četereže

Crkva Svetog apostola i jevanđeliste Marka u Pankovu

Crkva Sv. Ilije u Zlotu

39 stepenika 2014

John Buchan

39 stepenika

Pozorište Boško Buha Beograd

Premijera: 11. decembar 2014.

Režija: Vladimir Aleksić 
 
Scenograf:  Zorana Petrov
Kostimograf:  Jelena Stokuća
Muzika i efekti:  Vojin Ristivojević
Scenski pokret:  Damjan Kecojević
Autor video priloga:  Dušan Jovović
Organizator:  Jovana Savić
Asistent organizatora:  Vesna Gajić
Asistent kostimografa:  Adrijana Simović
Inspicijent:  Miljan Miljanović
Sufler:  Željko Jaćić

Lica:

RIČARD HANEJ:  Viktor Savić

ANABELA ŠMIT /PAMELA/ MARGARETA:  Anastasia Mandić

KOMIČAR 1:  Goran Jevtić

KOMIČAR 2:  Andrija Milošević

Radnja komada je jednostavna: muškarac pokušava da pomogne ženi, agentu, kontraobaveštajcu. Kada agentkinja biva ubijena, on mora da se bori da spase sebe i istovremeno pokuša da raskrinka grupu stranih špijuna koji žele da se domognu važne državne tajne.

„Parodija najčešće ukazuje na poslednje faze umiranja jedne ideje.“ Mislimo da je to misao koja je pratila Patrika Barloua kada je crno-beli triler Alfreda Hičkoka i napeti špijunski roman Džona Bakena pretvarao u duhovitu pozorišnu zabavu u kojoj četvoro glumaca igra sve likove iz romana i filma. Politički triler Patrik Barlou je preuzeo kao zaostavštinu naivne i čedne mladosti XX veka, koja polako postaje praistorija našeg XXI. Arhetipovi špijunskih zapleta, romantike i patriotizma toliko su se puta ponovili da su postali opšta mesta. I uvek nas iznenade, u drugoj formi ali sa istim pravilima igre. I ovog puta nas iznenađuju, u igri četiri virtuozna glumca koji zajedno tumače četrdesetak različitih likova, a od svega nekoliko rekvizita formiraju mnogobrojne prostore, predmete i situacije. I zasmejavaju nas do suza.
Izvor: Pozorište Boško Buha

Galeb - 2014

Anton Pavlovič Čehov
Galeb

Narodno pozorište Leskovac

Premijera: April 2014.

Režija – Jovica Pavić
Scenski pokret: Miodrag Krčmarik
Scenograf: Ljubica Milanović
Kostimografija: Darijus
Lektor: Andrijana Videnović
Izbor muzike: Jovica Pavić

LICA:
IRINA NIKOLAJEVNA ARKADINA, po mužu Trepljeva..............Suzana Grujić
KONSTANTIN GAVRILOVIČ TREPLJEV, njen sin………….......Nikola Šurbanović
PETAR NIKOLAJEVIČ SORIN, njen brat …………….……..…...Miodrag Krčmarik
NINA MIHAILOVNA ZAREČNA, kći bogatog posednika ...........Mina Milošević
ILIJA AFANASIJEVIČ ŠAMRAJEV, bivši poručnik .....................Predrag Smiljković
POLINA ANDREJEVNA, njegova žena ……………………….....Maja Jovanović
MAŠA, njegova kći ………………………………………………..Tanja Krčmarik
BORIS ALEKSEJEVIČ TRIGORIN, književnik ……………........Aleksandar Marinković k.g.
JEVGENIJE ALEKSEJEVIČ DORN, lekar………………….........Dragan Marjanović
SEMJON SEMJONOVIČ MEDVEDENKO, učitelj ………..…….Ivan Janković
JAKOV, radnik …………………………………...……….....….....Nemanja Živković
Muzičari
Violina …………………………Slobodan Mitić
Gitara ………………………….Rista Grozdanović
Gitara ………………….………Nikola Turnić

Anton Pavlovič Čehov je bio pripovedač i najznačajniji ruski dramski pisac. Rođen je 29. januara 1860. godine u Rusiji. Umro je u Nemačkoj 15. jula 1904. Smatra se, uz Mopasana, najvećim novelistom evropskog realizma, dok je svojim dramama izvršio, a i danas vrši jak uticaj na evropsko pozorište. Najznačajnije Čehovljeve pripovetke i novele su: Čovek u futroli, Paviljon br. 6, Kameleon, Seljaci, Tuga, Činovnikova smrt, Stepa. Pored jednočinki, napisao je pet drama: Ivanov , Galeb, Ujka Vanja, Tri sestre, Višnjik.

  

O ČEHOVU U svakoj epohi postoje retki pojedinci koji, blistajući, savremenicima predstavljaju orijentir, a neki od njih svetle u večnost. Galeb je napisan u doba krize, kakvo je i naše doba. Danas oživljavajući Galeba pokazalo se kao istinito ono što je sam Čehov o sebi govorio - da je pre svega lekar, pa tek onda pisac. Galeb je svojevrsni medikament koji nas svojom gorčinom suočava sa onim najgorim u čoveku, ali i oplemenjuje svojom ljubavlju i razumevanjem za ljudsko, i tako pruža priliku za ozdravljenje i izlazak iz krize. 

Pogledajmo, za trenutak, na stvar iz perspektive galeba. Velika visina. Beskrajan vidik. Ravnoteža. Dobar stil. Let... Pogođen strmoglavo pada. U blato. Odakle dolazi metak?!  (Filip Grinvald i Jelena Mihajlović)   TRIGORIN: ''Siže za kratku priču: Na obali jezera od detinjstva živi mlada devojka, ovakva kao vi; voli jezero kao galeb, i srećna je i slobodna kao galeb. Ali slučajno je naišao jedan čovek, video ju je i prosto iz dosade upropastio – kao ovog galeba.''

Ženidba i udadba 2013

Jovan Sterija Popović

Ženidba i udadba

Pozorište na terazijama

Premijera: 08.11.2013.

Reditelj: Vladimir Lazić
Koreograf: Milica Cerović
Kompozitor: Momčilo Bajagić Bajaga
Orkestracija, muzički aranžmani: Aleksandar Lokner
Tekst songova: Željko Mijanović
Kostimograf: Snežana Šimić
Scenograf: Dragan Lazić

Lektor: Radovan Knežević
Korepetitor drame i solista: Boris Pop Trajković

Lica:

JOVAN, otac starinskog kova: Duško Radović
LEPOSAVA, majka blage naravi: Ljiljana Stjepanović
JULKA, ćerka pristigla za udaju: Mirjana Mina Lazarević
LAZAR, izgledi krotki mladoženja: Ivan Jevtović/ Žarko Stepanov
PROVODADŽIJA: Miroljub Turajlija
MARTA, sveznajuća tetka: Elizabeta Đorevska
MITAR, oprezni teča: Milan Milosavljević
PERSIDA, devojka za udaju: Valentina Pavličić
NADEŽDA, devojka za udaju: Ana Simić
MELANIJA, devojka za udaju: Ana Simić Korać
ŽIVANA, devojka za udaju: Marija Jovanović
VUKOSAVA, devojka za udaju: Tamara Afanasijev
JAVORKA, devojka za udaju: Barbara Milovanov
STANIJA, devojka za udaju: Biljana Knežević
ĐURĐINA, devojka za udaju: Dolores Magdelinić
DEVOJKA ZA UDAJU: Slavica Penev

Iako izvorno označena kao komedija naravi, “ŽENIDBA I UDADBA“ Jovana Sterije Popovića,  gledano iz današnjeg ugla, najviše podseća na sapunsku operetu o hromoj  i dobrodušnoj devojci i stidljivom ali vrednom  mladiću, sa srećnim krajem. Manirom iskusnog analitičara, Jovan Sterija Popović odslikava temu pronalaženja životnog saputnika kao nasušnu potrebu da se život zaodene zavodljivim iluzijama, u čemu su banalnost i kič bitna gradivna sredstva.
U želji da uobičajenu trku za profitom propustimo kroz vizuru „nepristrasnog posmatrača“, postavka “ŽENIDBE I UDADBE“  bazirala se na aktuelnoj ikonografiji kojom smo zapljusnuti  iz svih medijskih oružja.  Teatralnost  u izrazu, kao stil sporazumevanja i opštenja,  poslužila je  kao povod  i  dobar poligon za kreaciju zahvalnih likova na temu sklapanja poslova od “izuzetnog značaja“. 

Rok muzičar Momčilo Bajagić Bajaga, jedan od najvećih hitmejkera Srbije i bivše Jugoslavije, prvi put u svojoj 35-godišnjoj karijeri komponovao je mjuzikl, i to “Ženidbu i udadbu” Jovana Sterije Popovića, čija je premijera u beogradskom Pozorištu na Terezijama.
- Oduvek mi je bila želja da radim mjuzikl! Do sada sam radio muziku za predstave, filmove, televiziju i reklame, radio sam i za jedan kabare, ali mjuzikl do sada nisam imao priliku da radim. Pozorište na Terazijama ima lepu tradiciju mjuzikala i bila mi je velika čast što su me pozvali“, kaže Bajagić.  “Uz pomoć odličnih glumaca i reditelja Vlade Lazića malo dublje sam ušao u formu mjuzikla, i nakon toga mi se rad na mjuziklu još više svideo. Nadam se da će “Ženidba i udadba” biti uspešna, svi smo dali sve od sebe, i nadam se da ću uraditi bar još neki mjuzikl u karijeri”.