Teatar Maska Bukurešt
Park
Dl. Mitică, şahist – Sorin Dinculescu
Dl. Costică, şahist – Cosmin Creţu
Barbu Ştirbei, principe român – Bogdan Angelescu
Wilhelm Mayer, grădinarul curţii imperiale de la Viena – Mihai Mălaimare
Primarul Bucureştilor – Răzvan Teodorescu
Căpitanul de cavalerie – George Pupăză
Doamna din înalta societate – Ana Maria Ioniţă
Dirijorul – Andrei Drăgulescu / Alexandru Floroiu
Tubista – Anamaria Pîslaru
Ţigancă cu flori – Haricleea Bădescu
Domnul – Nicolae Pungă
Doamna – Dora Iftode
Servitoarea – Alina Crăiţă
Soldatul – Eugen Fetescu
Licean cu ochelari – Cristian Neacşu
Licean înalt – Madalin Mladinovici
Liceana cu codiţe – Emilia Manea
Sudorul – Maximillian Nugnes
Macaragiul – Aurel Sandu
Textilista – Ioana Rufu
Şoferiţa – Oana Dragnea
Statuia – Laura Dumitraşcu Duică
Fotograful la minut – Robert Poiană
Copil – Teodor Dinculescu
Copil – Filip Pamacai
1779. godine Alexandru Ipsilanti je naredio izgradnju dve česme u Bukureštu, sa ciljem razvoja grada koji do tada nije imao javne česme. Jedna od njih je izgrađena na lokaciji budućeg parka, pored rezidencije Dumitru Siulgi-paše, visokog zvaničnika odgovornog za sve česme i fontane u gradu.
1852. godine, dok su parkovi još bili u fazi radova, postavljeno je 100 hrastovih
klupa koje su bile dužine oko 2 metara i imale su naslon.
Još dve godine će proći pre nego što je princ Barbu Știrbei otvorio park pod imenom Cișmigiu.
Park su posećivali ljudi obučeni po modi iz tog vremena koji su dolazili da slušaju lirske pesmame Antona Pana ili da uživaju u Bečkim valcerima.
Od tog trenutka, emotivna priča počinje da se odvija stazama parka: priče
ljubavi, misterija, elegancija, vrlina i poroka.
„Park“ nije ništa drugo nego proteklo vreme, prikaz svega što se tamo dešavalo. A, ako se pitate šta je to moglo biti tako uzbudljivo, mi imamo naše mišljenje o tome: nijedan pisac ne može da piše priče koje su zamršenije od samog života!
